Strefa wiedzy
Przemysłowe hełmy ochronne
Testy obowiązkowe:
UDERZENIE*: rozprzestrzenianie energii po korpusie hełmu nie może przekraczać 5 kN przy upadku obiektu o wadze 5 kg z wysokości 1 m.
NIEPALNOŚĆ*: hełm nie może się palić i rozprzestrzeniać płomienia dłużej niż 5 sek. po jego odstawieniu.
*testy odporności na uderzenie oraz przebicie przeprowadzane są w temperaturze otoczenia +50oC i -10oC.
W EKSTREMALNYCH TEMPERATURACH: testy na uderzenie oraz na przebicie przeprowadzane są w temperaturze otoczenia wynoszącej +150oC, -20oC lub -30oC. Ochrona przed przypadkowym, krótkotrwałym kontaktem z przewodnikiem prądu pod napięciem o wartości do 440 V prądu zmiennego.
EN 50365
Hełmy z izolacją elektryczną do użytku w środowisku niskiego napięcia
Testy obowiązkowe:
Hełmy z izolacją elektryczną: do użytku przy instalacjach lub w pobliżu instalacji pod napięciem, nieprzekraczającym 1000 V dla prądu zmiennego lub 1500 V dla prądu stałego (klasa elektryczna 0).
Używane w połączeniu z innymi izolującymi elementami wyposażenia, hełmy zapobiegają porażeniu głowy prądem elektrycznym.
Opcjonalne testy izolacji elektrycznej są bardziej surowe, niż testy normy EN ISO 397, której są uzupełnieniem (oznaczenie w postaci 2 trójkątów, klasa 0).
EN 812
Przemysłowe hełmy lekkie
Testy obowiązkowe:
Uderzenie*: ten środek ochrony indywidualnej chroni przed uderzeniami o konstrukcję lub obiekty. Nie zapewnia żadnej ochrony przed uderzeniem w wyniku upadku obiektu. Energia uderzenia na hełm lekki na końcu testu wynosi 12,25 J.
Przebicie*: spadający obiekt o wadze 0,5 kg z wysokości 0,5 m nie może zetknąć się z czaszką.
*testy odporności na uderzenie oraz przebicie przeprowadzane są w temperaturze otoczenia +50oC i -10oC.
Testy opcjonalne:
W ekstremalnych temperaturach: testy na uderzenie oraz przebicie przeprowadzane są w temperaturze otoczenia wynoszącej -20oC lub -30oC.
Ochrona przed przypadkowym, krótkotrwałym kontaktem z przewodnikiem prądu pod napięciem o wartości do 440 V prądu zmiennego.
Niepalność: hełm lekki nie może się palić i rozprzestrzeniać płomienia dłużej niż 5 s po jego odstawieniu (oznaczenie F).
OCHRONA OCZU I TWARZY
EN 166
Norma odnosi się do wszystkich typów środków ochrony oczu zabezpieczających przed zagrożeniami mogącymi spowodować uszkodzenie oka, za wyjątkiem promieniowania pochodzenia nuklearnego, promieni X, emisji lasera i podczerwieni wysyłanych przez źródła o niskich temperaturach. Nie ma zastosowania w przypadku gdy istnieją odrębne normy (ochrona oczu przed laserem, okulary przeciwsłoneczne do użytku ogólnego).
ZNACZENIE SYMBOLI – EN166:
1: Klasa optyczna pozwalająca na ciągłe noszenie okularów.
Parametry obowiązkowe
S: Podwyższona odporność: kulka stalowa o średnicy 22 mm rzucana z prędkością 5,1 m/s (18,36 km/h).
F: Uderzenie o niskiej energii: kulka stalowa o średnicy 6 mm rzucana z prędkością 45 m/s (162 km/h).
B: Uderzenie o średniej energii: kulka stalowa o średnicy 6 mm rzucana z prędkością 120 m/s (432 km/h).
A: Uderzenie o wysokiej energii: kulka stalowa o średnicy 6 mm rzucana z prędkością 190 m/s (684 km/h).
Parametry opcjonalne
3: Ochrona przed cieczami (kroplami i rozbryzgami).
4: Ochrona przed grubymi cząstkami pyłu (rozmiar > 5 mikronów).
5: Ochrona przed gazami i drobnymi cząstkami pyłu (rozmiar < 5 mikronów).
8: Ochrona przed łukiem powstającym przy zwarciu elektrycznym.
9: Odporność na przywieranie stopionego metalu i przenikanie gorących ciał stałych.
T: (F-B-A): Odporność mechaniczna na cząstki o ekstremalnych temperaturach -5°C / +55°C.
N: Odporność soczewek na zamglenie.
K: Odporność na uszkodzenie powierzchni przez drobne cząstki (zabezpieczenie przed zarysowaniem).
| Strefa | Długość fali | Środowisko | Uszkodzenia wzroku |
| UV-A | 315-380 mm | Prace na zewnątrz | Zmęczenie gałek ocznych, częściowa ślepota, katarakta. |
| UV-B | 280-315 mm | Światło słoneczne. Środowisko przemysłowe. Badanie przy czarnym świetle. | Katarakta. Flesz spawalniczy. Oślepienie. |
| UV-C | 100-280 mm | Środowisko przemysłowe. Spawanie łukiem. | Uszkodzenia rogówki lub soczewki oka. Utrata wzroku. |
| Światło niebieskie | 380-500 mm | Środowisko przemysłowe. Praca przy komputerze, (zmęczenie, VDU). Instalacje elektryczne. Prace na zewnątrz. | Uszkodzenia siatkówki. Utrata wzroku. Zwyrodnienie plamki żółtej. Barwnikowe zwyrodnienie siatkówki. |
| Podczerwień | 780-1400 mm (bliska IR) 1400-2000 mm (IR średnia) | Spawanie elektryczne. Odlewnictwo (produkcja szkła lub stali). Procesy wykorzystujące mikrofale. Światło słoneczne. | Uszkodzenie siatkówki. Zwyrodnienie plamki żółtej. |
EN 175
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa dla środków ochrony oczu i twarzy stosowanych podczas spawania i w procesach pokrewnych (oprawki / uchwyty na filtry)
EN 169
Zawiera oznaczenia i wymagania dotyczące współczynnika przepuszczania dla filtrów przeznaczonych do ochrony oczu podczas spawania i w procesach pokrewnych. Specyfikacja wymagań wobec filtrów spawalniczych na poziomie podwójnej ochrony.
EN 170
Zawiera oznaczenia i wymagania dotyczące współczynnika przepuszczania filtrów chroniących przed promieniowaniem nadfioletowym.
EN 172
Zawiera oznaczenia i wymagania dotyczące współczynników przepuszczania filtrów chroniących przed olśnieniem słonecznym do zastosowań przemysłowych.
EN 379
Zawiera wymagania dotyczące automatycznych filtrów spawalniczych, a dokładnie osłon spawalniczych z automatycznie ustawialnym stopniem ochrony. Osłony przeznaczone są do pracy podczas spawania i w procesach pokrewnych.
EN 1731
Określa materiały, sposób projektowania, wymagania oraz metody badań siatkowych ochron indywidualnych oczu i twarzy służących do profesjonalnych zastosowań.
OCHRONA SŁUCHU
Ubytek słuchu spowodowany narażeniem na hałas jest najczęstszą chorobą zawodową w Europie i Ameryce Północnej i stanowi prawie jedną trzecią wszystkich chorób zawodowych. Zaburzenia te mogą mieć trwałe skutki powodujące stres, zmęczenie lub izolację, które znacznie zwiększają ryzyko wypadków przy pracy wywołanych przez inne czynniki. Ubytek słuchu jest nieodwracalny i często wykrywany późno dlatego ŚOI chroniące przed tym ryzykiem zaliczane są do kategorii III.
Hałas jako zjawisko wibracyjne charakteryzuje się:
- Natężeniem (w decybelach [dB]), które odpowiada amplitudzie drgań emitowanych przez źródło dźwięku. 0 dB odpowiada minimalnemu poziomowi dźwięku słyszalnego przez ludzkie ucho. Próg bólu wynosi 120 dB, a słuch może ulec uszkodzeniu od 85 dB.
- Częstotliwością (w hercach [Hz]), która określa postrzeganą wysokość dźwięku. Im wyższa częstotliwość tym wyższy dźwięk, im niższa częstotliwość tym niższy dźwięk. Ucho ludzkie jest w stanie odbierać dźwięki o częstotliwości od 20 Hz (bardzo niska) do 20 000 Hz (bardzo wysoka).
- Czasem trwania i zmiennością, które pozwalają rozróżnić bardzo krótkie dźwięki o czasie trwania rzędu sekundy takie jak odgłosy impulsywne (wystrzał, uderzenie) od dźwięków o dłuższym czasie trwania (godziny, dzień), przy których ważne jest uwzględnienie otrzymanej dawki hałasu.
Ucho można podzielić na trzy odrębne części:
- Ucho zewnętrzne, składające się z małżowiny usznej i przewodu słuchowego.
- Ucho środkowe, znajdujące się pomiędzy błoną bębenkową a uchem wewnętrznym. Jest ono wypełnione powietrzem i za pomocą kosteczek słuchowych pozwala przekształcić drgania powietrza w drgania stałe, które mogą być analizowane przez ucho wewnętrzne.
- Ucho wewnętrzne, serce narządu słuchu składające się z wypełnionej płynem jamy zawierającej ślimak, w którym znajduje się narząd Cortiego. W jego obrębie wibracje płynu przenoszone na kosteczki słuchowe są wychwytywane przez komórki rzęsate, które wybierają je według częstotliwości. Informacje są następnie przekazywane przez nerw słuchowy do kory mózgowej, która je interpretuje.
W jaki sposób dobrze się zabezpieczyć?
Dobrać odpowiednie ochronniki słuchu.
- Zidentyfikować rodzaj hałasu: stały, zmienny, przerywany, impulsowy.
- Wyznaczyć poziom hałasu na stanowisku pracy: intensywność (dB) i częstotliwość (Hz).
- Określić czas ekspozycji.
- Obliczyć niezbędną wartość tłumienia, aby uzyskać dopuszczalny poziom hałasu (patrz dyrektywa 2003/10/WE).
OCHRONA DRÓG ODDECHOWYCH
ODZIEŻ OCHRONNA
EN 1149-5
Odzież ochronna rozpraszająca ładunki elektrostatyczne
Niniejsza norma określa wymagania materiałowe oraz konstrukcyjne dotyczące odzieży ochronnej rozpraszającej ładunki elektrostatyczne, stosowanej jako element jednolitego systemu uziemień w celu zapobiegania wyładowaniom zapalającym. UWAGA: wymagania te mogą być nie wystarczające w odniesieniu do atmosfer palnych wzbogaconych tlenem. Nie uwzględniono zastosowania do ochrony przed napięciem sieci zasilających.
Często konieczna jest kontrola niepożądanych ładunków elektrostatycznych na osobie.
Potencjał elektrostatyczny może być niebezpieczny ze względu na możliwość wywołania niebezpiecznych iskier pochodzących z wyładowań.
Po ocenie ryzyka konieczne może okazać się stosowanie Środków Ochrony Indywidualnej rozpraszającej ładunki elektryczne.
Rozpraszanie ładunku antystatycznego może zostać przeprowadzone przez impregnację ograniczającą formowanie się ładunków lub poprzez dodanie nici z włókna węglowego lub metalu. Osoby noszące odzież antyelektrostatyczną powinny koniecznie posiadać uziemienie z rezystancją poniżej 108 Ω np. poprzez noszenie odpowiedniego obuwia zgodnego z normą EN ISO 20345 lub w inny odpowiedni sposób.
EN 20471
Odzież ostrzegawcza o intensywnej widzialności
Niniejsza norma określa wymagania dotyczące odzieży ostrzegawczej, która ma za zadanie sygnalizować wizualnie obecność użytkownika w niebezpiecznych sytuacjach, w każdych warunkach oświetlenia dziennego i nocnego oraz w światłach reflektorów.
Występują trzy klasy odzieży ostrzegawczej. Każda musi posiadać minimalne powierzchnie materiałów widzialnych wchodzących w skład odzieży. Im wyższa klasa tym większa widzialność:
| KLASA 3 | KLASA 2 | KLASA 1 | |
| MATERIAŁ TŁA (FLUORESCENCYJNY) | 0,80 m2 | 0,50 m2 | 0,14 m2 |
| MATERIAŁ ODBLASKOWY (PASY) | 0,20 m2 | 0,13 m2 | 0,10 m2 |
RĘKAWICE OCHRONNE
EN 420
Wymogi ogólne
Norma referencyjna, której nie można stosować samodzielnie lecz jedynie w połączeniu z inną normą zawierającą wymagania dotyczące skuteczność ochrony.
EN 388
Rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi
EN 511
Rękawice chroniące przed zimnem
EN 407
Rękawice chroniące przed zagrożeniami termicznymi
EN 12477
Rękawice ochronne dla spawaczy
EN 374-1
Rękawice chroniące przed chemikaliami i mikroorganizmami
EN 374-5
Rękawice chroniące przed niebezpiecznymi mikroorganizmami
OBUWIE OCHRONNE
EN 20344
Norma określa metody badań dla obuwia bezpiecznego, ochronnego oraz obuwia zawodowego do użytku w pracy. Norma może być stosowana jedynie w połączeniu z normami EN 20345 lub EN 20347, które precyzują wymagania dla obuwia w zależności od poziomu występowania poszczególnego zagrożenia.
EN 20345
Wymagania dla obuwia bezpiecznego do użytku profesjonalnego
Norma określa podstawowe i dodatkowe wymagania dla obuwia bezpiecznego do użytku profesjonalnego, oznaczonego symbolem „S”. Obuwie bezpieczne wyposażone jest w podnosek ochronny zabezpieczający przed uderzeniami do 200 J lub przed zgnieceniem do 15 kN.
Podział na KLASY obuwia:
KLASA 1 (obuwie ze skóry lub innych materiałów, nie dotyczy obuwia całogumowego i całotworzywowego)
SB – podnosek ochronny
S1 – SB + zabudowana pięta, właściwości antyelektrostatyczne, pochłanianie energii w obcasie, odporność podeszwy na węglowodory
S2 – S1 + zwiększona ochrona przed absorpcją wody
S3 – S2 + podeszwa odporna na przebicie, podeszwa z protektorem
KLASA 2 (obuwie całogumowe /wulkanizowane/ i całotworzywowe /formowane wtryskowo/)
S4 – podnosek ochronny, zabudowana pięta, właściwości antyelektrostatyczne, pochłanianie energii w obcasie, odporność podeszwy na węglowodory
S5 – S4 + podeszwa odporna na przebicie, podeszwa z protektorem
Symbole cech obuwia EN 20345:
P – odporność podeszwy na przebicie
HI – podeszwa izolująca od ciepła
CI – podeszwa izolująca od zimna
E – pochłanianie energii w obcasie
WR – odporność całego buta na przesiąkanie wody
M – odporność śródstopia na uderzenia
AN – ochrona kostki
CR – odporność cholewki na przecięcie
HRO – odporność podeszwy na kontakt z ciepłem
FO – odporność podeszwy na węglowodory
HI – izolacja stopy przed ciepłem
Odporność na poślizg:
SRA – twarde podłoża typu przemysłowego, do użytku wewnętrznego
SRB – twarde podłoża typu przemysłowego, do użytku wewnętrznego lub zewnętrznego
SRC – twarde podłoża różnego typu do różnorodnych zastosowań na zewnątrz lub wewnątrz
EN 20347
Wymagania dla obuwia zawodowego do użytku profesjonalnego oznaczonego „0”
Obuwie zawodowe różni się od obuwia bezpiecznego brakiem podnoska zabezpieczającego przed uderzeniem i zgnieceniem.
EN 61340-4-3
Norma ta określa metody badań oraz wymagania dla obuwia elektrostatycznego do określonych zastosowań. Opisuje ona metody badań do określenia odporności elektrycznej obuwia, stosowanych w celu kontroli potencjału elektrostatycznego użytkownika na jego stanowisku pracy.
EN 20349-1
EN 20349-2
Norma ta określa badania i wymogi dotyczące obuwia chroniącego przed zagrożeniami termicznymi oraz odpryskami roztopionego metalu w odlewniach oraz przy spawaniu.EN 175
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa dla środków ochrony oczu i twarzy stosowanych podczas spawania i w procesach pokrewnych (oprawki / uchwyty na filtry)
EN 169
Zawiera oznaczenia i wymagania dotyczące współczynnika przepuszczania dla filtrów przeznaczonych do ochrony oczu podczas spawania i w procesach pokrewnych. Specyfikacja wymagań wobec filtrów spawalniczych na poziomie podwójnej ochrony.
EN 170
Zawiera oznaczenia i wymagania dotyczące współczynnika przepuszczania filtrów chroniących przed promieniowaniem nadfioletowym.
EN 172
Zawiera oznaczenia i wymagania dotyczące współczynników przepuszczania filtrów chroniących przed olśnieniem słonecznym do zastosowań przemysłowych.
EN 379
Zawiera wymagania dotyczące automatycznych filtrów spawalniczych, a dokładnie oslon spawalniczych z automatycznie ustawialnym stopniem ochrony. Osłony przeznaczone są do pracy podczas spawania i w procesach pokrewnych.
EN 1731
Określa materiały, sposób projektowania, wymagania oraz metody badań siatkowych ochron indywidualnych oczu i twarzy służących do profesjonalnych zastosowań